Россия – Грузия после империи - Коллектив авторов

Czyżewski M. et al. (2004). Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego / Czyżewski M., Kowalski S., Piotrowski A. (Eds.) Kraków: Aureus.

Dobek-Ostrowska B., Wiszniowski R. (2001). Teoria komunikowania publicznego i politycznego. Wprowadzenie. Wrocław: Astrum.

Dudek D. (2012). Gruzja. Poznań: D. Dudek.

Dziewit-Meller A., Meller M. (2011). Gaumardżos opowieści z Gruzji. Warszawa: Świat Książki.

Filina M., Ossowska D. (2007). «Tbiliska grupa» polskich poetów zesłańczych. Tbilisi: Uniwersal.

[Filipinki] (2007). mootsart. Filipinki – Walentyna Twist [видеоклип группы Filipinki] // YouTube. 27 июня (https://www.youtube.com/watch?v=d1MvYE2Pjz8).

[Filipinki] (2010). Herbata Piosenki. Filipinki – Batumi [видеоклип группы Filipinki] // YouTube. 5 июля (https://www.youtube.com/watch?v=ugvqN-_IoI0).

Furier A. (Ed.) (2005). Kaukaz w dobie globalizacji. Poznań: Instytut Wschodni UAM.

Furier A. (2000). Droga Gruzji do niepodległości. Poznań: PAN, Zakład Badań Narodowościowych.

Furier A. (2001). Józef Chodźko 1800–1881: polski badacz Kaukazu. Warszawa: Trio.

Furier A. (2009). Polacy w Gruzji. Warszawa: Trio.

Gąsior M. (2014). Katarzyna Pakosińska tłumaczy się z plagiatu w książce o Gruzji // naTemat. 24 stycznia (http://natemat.pl/89747,katarzyna-pakosinska-tlumaczy-sie-z-plagiatu-w-ksiazce-o-gruzji-omylkowo-nie-oznaczylam-niektorych-cytatow).

Gliński J. (2012). Gruzja: przewodnik. Wrocław: Studio Plan.

Górecki W. (2002). Planeta Kaukaz. Warszawa PWN.

Górecki W. (2010). Toast za przodków. Wołowiec: Czarne.

Greenblatt S. (1980). Renaissance Self-Fashioning from More to Shakespeare. Chicago: University of Chicago Press.

Gregory D. (1995). Imaginative Geographies // Progress in Human Geography. Vol. 19. № 4. Р. 447–485.

Gzyra M. (2015). Gruzja daleka i bliska. Warszawa: Fundacja Obywatelska Perspektywa.

Jagielski W. (2004). Wieże z kamienia. Warszawa: W. A. B.

Jagielski W. (2013 [1994]). Dobre miejsce do umierania. 2 ed. [1 ed. 1994.] Kraków: Znak.

Janion M. (1992). Tadeusz Łada-Zabłocki (1813–1847) // Janion M., Zakrzewski B., Dernałowicz M. (Eds.) Literatura krajowa w okresie romantyzmu 1831–1863. Kraków: Wydawnictwo Literackie. T. 3. S. 332–356.

Jastrzębski M. (2014). Klątwa gruzińskiego tortu. Gliwice: Helion.

Jurek M. (2008). Gruzja i sprawa polska // Nasz Dziennik. 11.11. № 213. S. 11.

Kaczyński L. (2008). [Przemówienie z Gruzji] (цит. по: Wąsowski M. Lech Kaczyński przewidział kryzys na Ukrainie. W 2008 roku mówił: «Dziś Gruzja, jutro Ukraina, a później może Polska» // naTemat. 02 marca (http://natemat.pl/93701,lech-kaczynski-przewidzial-wydarzenia-na-ukrainie-w-2008-roku-mowil-dzis-gruzja-jutro-ukraina-a-pozniej-moze-i-czas-na-polske).

Kamiński K. (2008). Gruzja, Armenia: magiczne Zakaukazie: przewodnik. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża.

Kapuściński R. (1974 [1968]). Kirgiz schodzi z konia. 2 ed. [1 ed. 1968.] Warszawa: Iskry.

Kapuściński R. (1983). Zaproszenie do Gruzji. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza.

Kapuściński R. (2008). Imperium. Warszawa: Agora.

Kolbaia D., Hlebowicz P., Warisch P. (2011). Gruzja nieznana: wspólne losy Gruzinów i Polaków. Kraków: Fado Studio Anetta Warisch, Dom Wydawniczy Rafael.

Łabuszewska A. (2008). Czy Gdańsk leży dziś na Kaukazie? Rosja sięga po Gruzję // Tygodnik Powszechny. 15.08. № 33. S. 3.

Lijewska E. (1998). Szkice kaukaskie. O twórczości wygnańczej Władysława Strzelnickiego. Poznań: Poznańskie Studia Polonistyczne.

Macierewicz A. (2014). Gruzja, Smoleńsk, teraz Ukraina: rozmowa z A. Macierewiczem, wiceprzewodniczącym PiS, szefem parlamentarnego zespołu ds. zbadania przyczyn katastrofy smoleńskiej // wSieci. 04.08. № 30. S. 19–21.

Mądzik M. (1987). Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków w Gruzji na przełomie XIX i XX wieku. Lublin: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej.

Mądzik M. et al. (1990). Polacy w kulturze i życiu społecznym Zakaukazia do 1918 roku / Mądzik M., Piątkowski L., Zakrzewska-Dubasowa M. (Eds.) Lublin: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej.

Maglakelidze G. (2013). Gruzja: przewodnik reportażowo-kulturowy. Warszawa: Geopolis.

Majewski M., Reszka P. (2009). Gruzja 2008 – wojenna misja polskiego prezydenta // Dziennik. 08.08. № 185. S. 2–5.

Materski W. (2000). Gruzja. Warszawa: Trio.

Meller M. (2013a). Do ostatniej kropli krwi // Między wariatami: opowieści terenowo-przygodowe. Warszawa: Wielka Litera. S. 11–21.

Meller M. (2013b). Porwana Czeczenia // Między wariatami: opowieści terenowo-przygodowe. Warszawa: Wielka Litera. S. 120–129.

Mignolo W. D., Tlostanova M. (2008). The Logic of Coloniality and the Limits of Postcoloniality // Krishnaswamy R., Hawley J. C. (Eds.) The Postcolonial and the Global. Minneapolis: University of Minnesota Press. P. 109–123.

Miller L.(2008). Gruzja jest sama sobie winna. A tarczy nie potrzebujemy (rozm. przepr. Piotr Gursztyn) // Dziennik. 26.08. № 199. S. 18.

Mniszek H. (1929). Powojenni: powieść. Poznań: Wielkopolska Księgarnia Nakładowa, K. Rzepecki.

Pakosińska K. (2012). Georgialiki: książka pakosińsko-gruzińska. Bielsko-Biała: Pascal.

Petryszak G. (2013). Gruzja w pigułce: przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz.

Piątkowski L. (1993). Gruzja w publicystyce polskiej lat dwudziestych XX w. // Pro Georgia. № 3. S. 27–31.

Piwnicki G. (2001). Polscy wojskowi i zesłańcy w carskiej armii na Kaukazie w XIX i na początku XX wieku. Toruń: A. Marszałek.

Przełomiec M. (2010). Gruzja znaczy piękno // Nowa Europa Wschodnia. № 5. S. 147–153.

Reszka P. (2007). Miejsce po imperium. Warszawa: Świat Książki.

Rustaweli S. (1960). Witeź w tygrysiej skórze / Przeł. I. Sikirycki. Warszawa: Nasza Księgarnia.

Rustaweli S. (1966). Wiciądz w tygrysiej skórze / Przeł. J. Zagórski; J. Braun. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Said E. (1995). Orientalism. Western Conceptions of the Orient. London: Penguin Books. [1978]

Sawicki M. (2014). Pestki winorośli i trzy jabłka. Reportaże z Gruzji i Armenii. Białystok: Sąsiedzi.

Skórczewski D. (2009). Polska skolonizowana, Polska zorientalizowana: teoria postkolonialna wobec «innej Europy» // Porównania. № 6. S. 95–105.

Scholl L. (2009). Translating Culture. Harriet Martineau’s Eastern Travels // Kuehn J., Smethurst P. (Eds.) Travel Writing, Form, and Empire The Poetics and Politics of Mobility. New York; London: Routledge. P. 108–119.

Śmieja W. (2013) Do Wschodu wracam jak łosoś na tarło… // Brysacz P. (Ed.) Patrząc na wschód przestrzeń, człowiek, mistycyzm. Białystok: Sąsiedzi. S. 246–265.

Speyer H. (1950). Historical Development of Public Opinion // American Journal of Sociology. Vol. 55. № 4. P. 376–388.

Stasiuk A. (2013). Rozbić namiot na Gobi, patrzeć jak Bug płynie… // Brysacz P. (Ed.) Patrząc na wschód przestrzeń, człowiek, mistycyzm. Białystok: Sąsiedzi. S. 12–21.

Stencel M., Urbański P. (2013). Aktywator: slajdowiska podróżne w Muzeum Miasta Pabianic (zaproszenie na prelekcję 15 maja 2013 r.). Pabianice: Muzeum Miasta Pabianic.

Strumpf E. (1900). Obrazy Kaukazu. Kartki z podróży. Warszawa: Drukarnia A. Jezierskiego.

Strutyński J. (1857). Kilka badań geologicznych i dziejowych Kaukazu. Berlin: B. Behr.

Strzelnicki W. (1845). Poezje. Żytomierz: Józef Strzelnicki; цит. по: Biblioteka Kaukaska (http://kaukaz.upjp2.edu.pl/ksiegozbior_1/wladyslaw_strzelnicki_poezje.html).

Sulimirski T. (1970). The Sarmatians. London: Thames and Hudson.

Świętochowski A. (1936). Twinko. Powieść. Warszawa: Rój.

Wieczorkiewicz P. (2008). Deja vu // Nowe Państwo. № 3. S. 71–73.

Wolff L. (1994). Inventing Eastern Europe: The Map of Civilization on the Mind of the Enlightenment. Stanford, CA: Stanford University Press.

Wyganowski T. (1907). Wspomnienia z Kaukazu. Warszawa: E. Skowroński.

Youngs T. (2013). The Cambridge Introduction to Travel Writing. New York: Cambridge University Press.

Zarycki T. (2014). Ideologies of Eastness in Central and Eastern Europe. New York: Routledge.

Żeromski S. (1928). W sprawie Gruzyi // Żeromski S. Elegie i inne pisma literackie i społeczne. Kraków: J. Mortkowicz. S. 224–225.

Żurawski vel Grajewski P. (2009). Bezpieczeństwo Polski w kontekście wojny sierpniowej // Geopolityka. № 2. S. 155–167.

Часть 4. Очевидцы

Писатель между народами, литературами, эпохами

Интервью Елены Чхаидзе с писателем и переводчиком Александром Эбаноидзе

Елена Чхаидзе: Александр Луарсабович, в своей жизни вы играете три роли: переводчика, писателя, редактора журнала «Дружба народов»[109]. Наблюдая за вашей профессиональной деятельностью, я прихожу к выводу, что главной вашей задачей всегда являлось донести знания о других культурах и литературах бывшего советского пространства до российского читателя. Наибольший ваш вклад связан с грузинской литературой. Как переводчик грузинской прозы вы публикуетесь с 1960 года,